Aktualności

To tylko część wniosków z raportu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości „Rynek pracy, edukacja, kompetencje. Aktualne trendy i wyniki badań”.

Bezrobocie w dół, ruch na rynku pracy

Z danych GUS wynika, że stopa bezrobocia rejestrowanego w Polsce w marcu 2022 r. wyniosła 5,4%. W porównaniu z lutym 2022 r. spadła o 0,1 p.p., a w porównaniu z marcem 2021 r. była niższa o 1,0 p.p.

W odniesieniu do stopy bezrobocia Polska bardzo dobrze plasuje się na tle innych krajów. Według aktualnych danych Eurostatu stopa bezrobocia – dla krajów członkowskich Unii Europejskiej (UE-27) w lutym 2022 r. – wyniosła 6,2%, a dla strefy euro (UE-19) – 6,8%.

W marcu w urzędach pracy było zarejestrowanych 902,1 tys. bezrobotnych – o 2% mniej niż miesiąc wcześniej i o 16,3% mniej niż w marcu 2021 r. Pracodawcy zgłosili do urzędów 140,6 tys. wolnych miejsc pracy i aktywizacji zawodowej – to o 19,3% ofert więcej niż w lutym 2022 r. i 19,4% więcej niż rok wcześniej.

Zgodnie z raportem Grant Thornton – w marcu, na 50 największych portalach rekrutacyjnych w Polsce, pracodawcy opublikowali ponad 360 tys. nowych ofert pracy, czyli o 30,1% więcej niż̇ w analogicznym okresie w 2021 r. Wzrost liczby nowych ofert pracy widoczny był w zawodach branży IT, tj.: specjalista ds. cyberbezpieczeństwa (o 410%), administrator IT (o 121%) oraz dla stanowisk dyrektor finansowy/CFO (o 222%). Wśród ofert pracy w zawodach fizycznych najwyższy wzrost, w porównaniu z ubiegłym rokiem, zanotowano na stanowisku kasjer/sprzedawca (o 47%). Wśród aglomeracji w Polsce w marcu 2022 r. najniższą liczbę nowych ofert pracy odnotowano w Poznaniu (2,7 tys.). Z kolei najwięcej nowych ogłoszeń o pracę opublikowano w Warszawie (44,8 tys.) i Krakowie (21,3 tys.).

Wynagrodzenia w górę, dobry czas na zmianę pracy

Również w obszarze wynagrodzeń widać znaczną poprawę. Z danych GUS wynika, że przeciętne miesięczne wynagrodzenie ogółem (brutto) w sektorze przedsiębiorstw w marcu 2022 r. wyniosło 6665,64 zł. W porównaniu z lutym 2022 r. wzrosło aż o 7,2%, i 12,4% analogicznie do roku poprzedniego.

Według badań ManpowerGroup, wyższe wynagrodzenie jest najczęstszym powodem zmiany pracy. W dalszej kolejności respondenci wymieniali chęć rozwoju zawodowego, korzystniejszą formę zatrudnienia u nowego pracodawcy i niezadowolenie z poprzedniego miejsca zatrudnienia. W I kwartale br. 21% respondentów zadeklarowało, że w okresie ostatnich 6 miesięcy zmieniło pracodawcę̨, a 18% zmieniło stanowisko u obecnego pracodawcy. Największą rotację pracowników zanotowała branża handlu detalicznego i hurtowego (27%) oraz transportu i logistyki (26%).

Pracownicy bardzo ambitnie podchodzą do rozwijania swoich kompetencji. Niemal wszystkim zależy na rozwoju zawodowym przynajmniej w małym stopniu (98%), przy czym w dużym lub bardzo dużym zależy ponad połowie (57%). Najczęściej wymienianymi powodami, dla których zatrudnieni chcą się rozwijać, jest własna satysfakcja (48%) oraz szansa na wyższe wynagrodzenie (44%).

Odsetek respondentów, pozytywnie oceniających szansę na znalezienie nowej pracy, tak samo dobrej lub lepszej od obecnej, w I kwartale 2022 r. wyniósł 68% vs 65% kwartał wcześniej. W przypadku oceny szans na znalezienie jakiejkolwiek nowej pracy odsetek badanych nastawionych optymistycznie wynosi odpowiednio 87% vs 86%. Najgorzej swoje szanse oceniają osoby pracujące w edukacji. Najbardziej pewni znalezienia nowej pracy są kierowcy.

Optymizm pracowników

Jak podaje ManpowerGroup, poziom satysfakcji z pracy w I kwartale 2022 r. wzrósł o 1 p.p. w stosunku do poprzedniego kwartału i wyniósł 75%. Największy odsetek zadowolonych respondentów odnotowano w telekomunikacji i IT (91%), w opiece zdrowotnej i pomocy społecznej (81%) oraz ochronie (81%). Ze względu na zajmowane stanowisko najwyższy odsetek osób usatysfakcjonowanych z pracy zaobserwowano wśród kadry zarządzającej (top management – 82%), inżynierów (82%) oraz kierowników średniego szczebla (81%).

W odczuciu 44% pracowników, pracodawcy dbają o ich rozwój zawodowy. Najczęstszą formą wsparcia jest docenienie pracy swoich podwładnych (39%), a także zapewnienie oraz umożliwienie zdobywania wiedzy i nowych umiejętności od innych pracowników (32%).

Zdaniem pracowników, w ciągu najbliższych 10 lat, na rynku pracy najbardziej będzie się liczyć znajomość języków obcych (62%), zdolność szybkiego dostosowywania się do zmian (52%) oraz kompetencje cyfrowe (50%). Pracownicy przewidują, że istotne staną się również umiejętności miękkie, innowacyjne podejście do rozwiązywania problemów (46%) oraz umiejętność ciągłego uczenia się (45%).

Potencjał w pracownikach z Ukrainy

Wojna Rosji z Ukrainą spowodowała, że do Europy napłynęło wielu uchodźców, a do Polski uciekło prawie 3 mln ludzi. Okazując swoje wsparcie dla uchodźców z Ukrainy, Polska jak i kraje sąsiadujące, tworzą nowe, dedykowane dla nich miejsca pracy.

Przeprowadzono badanie przez EWL dotyczące sytuacji uchodźców z Ukrainy, przebywających w Polsce. Okazuje się, że 93% z nich to kobiety. Wśród ankietowanych – 58% zamierza wrócić do Ukrainy, 30% planuje zostać w Polsce na dłużej, a 12% chce wyjechać do innego kraju niż Ukraina (m.in.: 26% do Niemiec, 16% do USA, 11% do Wielkiej Brytanii i 10% do Szwecji).

82% badanych nie pracowało wcześniej w Polsce, jednak 63% planuje podjąć pracę na mocy specjalnej ustawy. 53% respondentów ma wyższe wykształcenie, 8% – wykształcenie wyższe niepełne. Natomiast średnie i zawodowe wykształcenie zadeklarowało odpowiednio 16% i 22% ankietowanych.

Wysoko wykwalifikowani specjaliści stanowią 17% ogółu badanych. Druga, co do wielkości grupa badanych wykonywała w Ukrainie zawód nauczyciela i pracownika sektora edukacji (15%). 14% ankietowanych to osoby pracujące w sektorze usług, a 13% – w sprzedaży i handlu. 7% ankietowanych to pracownicy biurowi oraz fizyczni i technicy.

Zagrożenia

Kryzys spowodowany atakiem Rosji na Ukrainę wywołuje wiele skutków społeczno-gospodarczych w państwach członkowskich UE. Jedną z konsekwencji rosyjskich działań wojennych w Ukrainie jest gwałtowny wzrost cen energii i żywności w całej Europie. Z tego powodu wiele firm boryka się ze wzrostem kosztów surowców oraz koniecznością dostosowania poziomu produkcji i zatrudnienia.

Raport przygotowany przez Wspólne Centrum Badawcze przy Komisji Europejskiej (Joint Research Centre, JRC) pokazuje, że niedobory umiejętności cyfrowych, w kontekście zatrudnienia, są nadal dużym problemem w Unii Europejskiej. W 2019 r. 40% osób w wieku 25-64 lata posiadało umiejętności cyfrowe poniżej poziomu podstawowego (dane z Eurostatu), a 10% dorosłych nie korzysta w ogóle z internetu.

Raport dostępny na stronie.

O raporcie

Raport przygotowany przez PARP przedstawia syntetyczne wyniki aktualnych badań i analiz dotyczących polskiego i międzynarodowego rynku pracy. To cykliczna comiesięczna publikacja, którą Agencja przygotowuje na potrzeby Rady Programowej ds. Kompetencji koordynującej działanie systemu Sektorowych Rad ds. Kompetencji. Omawiany raport dotyczy okresu sprawozdawczego od 29 marca do 29 kwietnia 2022 r.

Źródło: https://pfr.pl/aktualnosci/aktualne-trendy-i-wyniki-badan-dotyczace-rynku-pracy-edukacji-i-kompetencji-2.html

Już dawno mamy za sobą czasy, kiedy na biurku pracownika działu HR piętrzyły się tysiące podobnych do siebie życiorysów. Dziś, by otrzymać „pracę marzeń” trzeba wyjść poza pewien utarty kanon i wyróżnić się w pozytywny sposób.

Zawodowy sukces zapewni nam umiejętność zaprezentowania swoich atutów w taki sposób, by spośród setek osób rekruter wybrał właśnie Ciebie. Tylko, jak to zrobić?

Dobrze napisane CV

Dobrze przygotowany życiorys nie powinien przekraczać 2 stron formatu A4 – tak, by nie zniechęcić do siebie przyszłego pracodawcy. Innym kluczowym elementem, pozostaje poprawność językowa, eliminacja literówek czy błędów ortograficznych, gdyż to skutecznie dyskwalifikuje z grona potencjalnych kandydatów.

Tworząc swoje CV powinniśmy pamiętać o pewnych kluczowych zasadach:

1. Dane osobowe i kontaktowe wraz ze zdjęciem – (zdjęcie nie stanowi wymogu koniecznego) w nagłówku umieszczamy imię i nazwisko, telefon, adres e-mail oraz nazwę stanowiska,
2. Podsumowanie zawodowe ( krótki opis kandydata),
3. Doświadczenie zawodowe (tutaj zawieramy wszystkie informacje, dotyczące miejsc, w których wcześniej pracowaliśmy),
4. Umiejętności (wszystkie te cechy związane z pracą, jakie mogą interesować potencjalnego pracodawcę),
5. Wykształcenie (wpisujemy szkoły, jakie do tej pory skończyliśmy, włącznie ze studiami i studiami podyplomowymi),
6. Zainteresowania (hobby),
7. Klauzula CV zgoda na przetwarzanie danych osobowych.

- Warto dodać, żeby w CV umieszczać też informacje o odbytych kursach i szkoleniach. Warto też napisać, czy posiadamy np. prawo jazdy, książeczkę sanepidowską. Umiejętności dobrze dzielić na twarde i miękkie – uzupełnia Madalena Sarnecka z Centrum Integracja w Warszawie.

Czy informować o niepełnosprawności?

Wiele osób z niepełnosprawnością zastanawia się nad tym, czy w CV należy wpisywać informację o posiadanej niepełnosprawności.

- Co do dodawania informacji o orzeczeniu o niepełnosprawności w CV - zdania są podzielone. To zależy od samego kandydata i od oferty na jaką aplikuje (czy jest typowo skierowana do osób z orzeczeniem). Jednej recepty nie ma. Często osoby, których niepełnosprawność w znaczących sposób wpływa na funkcjonowanie, chcą uprzedzić i poinformować pracodawcę już na tym etapie o swojej niepełnosprawności – dodaje Magdalena Sarnecka.

Gdzie udać się po poradę względem CV?

Z pomocą przychodzą firmy, które za opłatą specjalizują się w profesjonalnym przygotowaniu CV, pomocnym w zdobyciu wymarzonego stanowiska. Problem znika, gdy mamy i chcemy przeznaczyć pieniądze na tego typu usługi.

Jeśli jednak nie stać nas na tego rodzaju wydatek, pozostaje nam skorzystanie z gotowych szablonów, których w internecie można znaleźć sporo lub skorzystania ze wsparcia agencji i/lub miejsc doradztwa pracy dla osób z niepełnosprawnością.

Źródło: http://niepelnosprawni.pl/ledge/x/2008824;jsessionid=5B17AF17C757CE77323A431466D3394D

W Polsce działa 702 warsztatów terapii zajęciowej, w których prowadzi się terapię i rehabilitację ok. 26 tys. osób z niepełnosprawnościami. Celem działalności warsztatów jest nauczenie uczestników samodzielności i zaradności osobistej, integracja i aktywizacja społeczna oraz aktywizacja zawodowa i podjęcie zatrudnienia. W Małopolsce działa 49 WTZ, a standard testowało będzie siedem, w tym jeden z subregionu tarnowskiego województwa małopolskiego – Warsztat Terapii Zajęciowej im. Jana Pawła II w Tarnowie.

Standardy wynikające z Konwencji i Strategii

Potrzebą opracowania Standardów jest dostosowanie polskich wymagań do Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych oraz wymagań przyjętej przez rząd Strategii na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami 2021-2030. Standard był opracowany w minionym roku i przy jego tworzeniu brała udział kadra Warsztatu Terapii Zajęciowej im. Jana Pawła II. Po konsultacjach powstał dokument, który ma na celu: podniesienie jakości i skuteczności działań warsztatów, wprowadzenie kluczowej zasady samostanowienia uczestników, wzmocnienie działań aktywizacji zawodowej, ujednolicenie zasad diagnozy, celów i ewaluacji działań, zwiększenie współpracy z otoczeniem, zwiększenie zaangażowania opiekunów w proces aktywizacji oraz podniesienie kwalifikacji kadry WTZ.

- To ważny dokument, który ma wprowadzić takie same wymagania, stosowane zasady, oczekiwania w stosunku do wszystkich 720. warsztatów terapii zajęciowej w Polsce – mówi dr Tomasz Eliasz Wardzała, kierownik Warsztatu Terapii zajęciowej im. Jana Pawła II i prezes zarządu Fundacji REPI. – Nie będzie to proste zadanie, ponieważ Warsztaty działają w różnych środowiskach z uczestnikami o różnych możliwościach. W aktywizacji zawodowej więcej mogą zdziałać warsztaty z miast niż z terenów wiejskich.

Wzrost zatrudnienia

Standardy mają doprowadzić do zmodyfikowania działalności warsztatów, aby zrealizować zakładane w Strategii na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami 2021-2030 poziomu samodzielności, a przede wszystkim zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami. Rząd chce, aby do 2030 roku pracowało 40 proc. osób z orzeczoną niepełnosprawnością. Wymagania Strategii są bardzo wysokie i wymagają zmian systemu wsparcia społecznego, systemu orzekania, systemów rentowych, które to mają sprzyjać podejmowaniu zatrudnienia przez osoby z niepełnosprawnościami.

- Chcemy dać naszym Uczestnikom jeszcze więcej – mówi Karolina Piech, terapeutka zajęciowa w Warsztacie Terapii Zajęciowej im. Jana Pawła II w Tarnowie. – Dlatego przystąpiliśmy do pilotażu standardów. Zależy nam na dalszym rozwój umiejętności społecznych i zawodowych uczestników. Założenia Standardów to ujednolicenie realizacji wyznaczonych celów, wsparcie merytoryczne kadry oraz wyposażenie jej w dodatkowe narzędzia usprawniające pracę. Zadaniem standardów będzie również zwiększenie samodzielności i umiejętności funkcjonowania społecznego uczestników, podniesienie ich kompetencji zawodowych, ułatwiając tym samym podjęcie przez nich pracy.

Większa samodzielność

Justyna Pałka, przewodnicząca Samorządu Uczestników WTZJP2, wymienia korzyści płynące z dotychczasowej terapii:

- W Warsztacie nauczyłam się wykonywanie różnych ozdób. Dzięki zajęciom spotykam się z koleżankami i kolegami, tworzę prace na sprzedaż. Gdy mam jakiś pomysł to zgłaszam go terapeutom i podejmujemy decyzję o ich realizacji. Zawsze mogę na nich liczyć. Chciałabym się nauczyć haftować i wziąć udział w kolejnym kursie zawodowym.

Justyna jest nastawiona na podjęcie pracy, chętnie to zrobi, jednak ma ogromne obawy o utracenie renty socjalnej. Przykre doświadczenia z komisją orzekającą w ZUS doprowadziły do pozbawienia jej na dwa lata renty. Dopiero w sądzie doszła swoich praw. Całą rodzinę wydarzenia te kosztowały bardzo dużo stresu.

Jedna z mam uczestnika zajęć, Anna Macheta, z lekkim dystansem, ale też nadziejami, podchodzi do zapowiadanych w Warsztacie zmian.

- Dostrzegam większą samodzielność i zaradność syna w codziennym funkcjonowaniu – mówi. – Marcin dzięki systematycznym zajęciom stał się bardziej samodzielny. Nabyte umiejętności potrafi wykorzystać w domu - chętnie pomaga w kuchni np. obiera ziemniaki, przy pracach w ogrodzie i w gospodarstwie. Częściej garnie się do pracy i pomocy.

Pani Macheta trochę z przerażeniem o przyszłość syna i możliwości spełnienia przez niego wymagań. Boi się, że zakładany tak wysoki wskaźnik zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami część z nich wykluczy z procesu rehabilitacji i terapii, który jest skuteczny.

- Zajęcia są dla niego bardzo ważne, nie lubi ich opuszczać i traktuje jak obowiązek – mówi o synu. – Jest on bardzo związany z terapeutami. Są dla niego autorytetem, liczy się z ich zdaniem i w rozmowach powołuje się na ich słowa. Ja również mogę liczyć na wsparcie i pomoc terapeutów – dodaje.

Natomiast w odniesieniu do oczekiwań w stosunku do Standardów Pani Macheta przyznaje:

- Marcin jest bardziej ciekawy świata, zadaje dużo pytań, chętnie opowiada o tym co wydarzyło się podczas zajęć. Na co dzień miewam trudności z wytłumaczeniem pewnych sytuacji, wydarzeń, które się dzieją w naszym świecie w sposób zrozumiały dla syna. Chciałabym, aby Marcin stał się jeszcze bardziej samodzielny. Jestem jednak świadoma, że nie wszystko jest możliwe.

Perspektywa uczestników

Pracownicy WTZJP2 z optymizmem podchodzą do Standardu. Będzie on zmianą, a nieustannie powtarzają uczestnikom, że jedyna pewna rzecz w życiu to zmiana. Kadra świadoma zmian wprowadzanych Standardem i wysokich wymagań Strategii ma nadzieję, że zapewnienia dotyczące pilotażu pozostaną w mocy i jeśli okaże się, że założenia Standardów są nierealistyczne, to nie będzie on wprowadzany w takiej treści i nie ucierpią na tym uczestnicy ani ich opiekunowie. Należy zauważyć, docenić także ogrom pracy do tej pory włożony w osiągnięcie obecnego stanu sprawności uczestników Warsztatu. Jakiekolwiek negatywne konsekwencje dla uczestników WTZ wprowadzenia Standardów będą zaprzeczeniem idei ich aktywizacji i ciągłego rozwoju lub utrzymania sprawności.

W rozmowie z członkiem Samorządu Uczestników WTZJP2 Sławomirem Kantorem wybrzmiewają obawy o przyszłość Warsztatu:

- Nauczyłem się malować, szpachlować, czyścić i lakierować drewno – mówi. – Zajęcia dają mi dużo satysfakcji, mogę realizować się sportowo i poznawać nowych ludzi. W warsztacie decydujemy o wydatkach, o sprzedaży prac, o dodatkowych zajęciach. Możemy stale liczyć na pomoc terapeutów, psychologa, fizjoterapeuty i kierownika. Nie chciałbym, żeby zamknęli Warsztat, bo dobrze się w nim czuję. Chciałbym nauczyć się pracować na ploterze. Chciałbym, aby Warsztat był miejscem pracy, aby były też mieszkania dla osób niepełnosprawnych.

Także drugi członek Samorządu Uczestników WTZJP2, Dawid Nieć, wyraża obawy, ale także jak Sławomir Kantor ma plany i nadzieje i marzenia dotyczące rozwoju obszarów aktywności osób z niepełnosprawnościami.

- W warsztacie nauczyłem się malowania obrazów, precyzyjnego wycinania, wykonania kartek i innych ozdób. Zajęcia dają mi zadowolenie, możliwość rozwoju i uczą wzajemnego pomagania. Mam tutaj znajomych, zorganizowany czas, nie siedzę sam w domu. Wspólnie z innymi decydujemy o wycieczkach, dodatkowych zajęciach. Samorząd Uczestników przedstawia pomysły i stara się je realizować. Mając trudności zawsze możemy liczyć na terapeutów, psychologa. Nie chciałbym, aby zamknęli Warsztat. Chciałbym się nauczyć obsługi plotera i odbyć kurs informatyczny. Chciałbym aby w Warsztacie była możliwość zarabiania pieniędzy i aby w Tarnowie powstał sklep z naszymi pracami – mówi,

Nadzieja w Standardach

Standard ma wprowadzić nową, stosowaną na całym świecie, Międzynarodową Klasyfikację Funkcjonowania (ICF) do celów diagnostycznych uczestników. Poza tym ma wprowadzać jednolity w szczegółach indywidualny program rehabilitacji, także oceny efektów rehabilitacji i oceny realizacji programów rehabilitacji. A wszystko to ma na celu wprowadzenie porównywalności uczestników warsztatów i wprowadzenie świadomości ich możliwości, czytelności osoby zarówno dla kadry warsztatów jak i pracodawców.

- Potrzebna jest świadomość społeczeństwa wartości osób z niepełnosprawnościami. Może Standardy pomogą ją osiągnąć. Osoby z niepełnosprawnością są świadome swojej obecności w społeczeństwie, pracujemy nad tym każdego dnia – mówi Tomasz E. Wardzała. – Mówią one o swoich potrzebach; samodzielnym mieszkaniu, prezentacji ich dorobku, docenieniu. Potrafią też nazwać to czego się nauczyli, cieszyć się z nabytych umiejętności i sprawności. Proces rehabilitacji, aktywizacji nie będzie skuteczny jeśli nie będzie obejmował środowiska uczestnika. Standardy zakładają też szkolenia dla rodziców, opiekunów osób z niepełnosprawności. Mają one podnieść świadomość na temat znaczenia pracy w krótszym i dłuższym czasookresie, możliwości jakie osoby z niepełnosprawnością mają i powinny być respektowane w zakresie samostanowienia, realizacji celów i ponoszenia konsekwencji podejmowanych decyzji.

WTZ im. JP II w Tarnowie

Warsztat Terapii Zajęciowej im. Jana Pawła II w Tarnowie przy ulicy Hodowlanej 6 działa od 16. lat i prowadzi codzienną rehabilitację i terapię 45-ciu osób z różnymi niepełnosprawnościami. Od dwóch lat prowadzone są także, trwające dwa dni w tygodniu, Zajęcia klubowe WTZJP2, które przeznaczone są dla 6 kandydatów do Warsztatów i tych uczestników, którzy odeszli z Warsztatu do pracy. Warsztat Terapii Zajęciowej im. Jana Pawła II aktywizuje uczestników zajęć w pracowniach:

• terapii psychologicznej,
• rehabilitacji układu ruchu,
• form użytkowych,
• gospodarstwa domowego,
• biżuterii artystycznej,
• podtrzymywania umiejętności edukacyjnych,
• kartek okolicznościowych,
• upominków artystycznych,
• rękodzieła artystycznego,
• obróbki laserowej,
• drewna i ceramiki.

Uczestnicy biorą także udział w rehabilitacji w wodzie, choreoterapii, trenują pływanie na basenie i wspinaczkę sportową na ścianie wspinaczkowej. Rehabilitacja społeczna prowadzona jest w kinach, teatrze, w czasie różnych wydarzeń, które organizuje, współorganizuje Warsztat i bierze w nich udział. Uczestnicy wyjeżdżają na wycieczki jedno- i kilkudniowe.

Aby zostać uczestnikiem Warsztatu lub Zajęć klubowych należy posiadać orzeczenie o niepełnosprawności ze wskazaniem do terapii zajęciowej, opinię psychologiczną i zgłosić się do siedziby Warsztatu.

Źródło: http://niepelnosprawni.pl/ledge/x/2008138

W 2021 r. w Unii Europejskiej mieszkało prawie 74 mln osób w wieku od 15 do 74 lat, zatrudnionych w branżach związanych z nauką i technologią. To wzrost o 3 proc. w porównaniu z 2020 r. i aż o 21 proc. w porównaniu z rokiem 2011.

Z tych 74 mln ponad połowę, bo 52 proc., stanowiły kobiety. To o 4 proc. więcej niż w roku 2020, i aż o 26 proc. więcej w porównaniu z 2011 r., co pokazuje, że w ciągu dekady udział kobiet w tych branżach znacznie się zwiększył.

Jednocześnie widać, że liczba zatrudnionych w nauce i technologii kobiet wzrosła znacznie bardziej niż w przypadku mężczyzn (wzrost o 1 proc. wobec 2020 i o 16 proc. w porównaniu z 2011 rokiem).

Gdzie w nauce jest najwięcej kobiet?
Wśród regionów UE najwyższy odsetek kobiet zatrudnionych w nauce i technologii w 2021 r. zaobserwowano na Łotwie i Litwie (oba kraje po 63 proc.), a następnie na północy Węgier.

Jak poradziła sobie Polska? Z danych wynika, że regiony centralne w Polsce, – według unijnej klasyfikacji regionalnej NUTS1 – a więc województwa łódzkie i świętokrzyskie, zajmują wysokie miejsce, również przekraczające 60 proc.

Dalej Eurostat wyróżnia Saksonię w Niemczech, północną i południowo-wschodnią Bułgarię (po 61 proc.), a także portugalski region Azorów i Estonii z wynikiem 60 proc.

Jednaj jeśli popatrzymy na mapę to okaże się, że to w Europie Wschodniej, w tym w Polsce, to właśnie kobiety dominują w branżach naukowych i technologicznych.

Z kolei najmniejszy udział kobiet w nauce i technologii odnotować można na Malcie (44 proc.), w południowych Włoszech (46 proc.) i południowej Holandii (47 proc.).

Według analiz Eurostatu, ponad połowa (53,3 proc., co odpowiada 9,4 mln) z 17,6 mln młodych ludzi w wieku od 25 do 34 lat pracujących w nauce i technologii w 2021 r. stanowiły kobiety.

W ciągu dekady liczba kobiet pracujących w tej dziedzinie wzrosła o 14,8 proc., co oznacza, że do branży wkroczyło ponad milion kobiet. Dla porównania, liczba mężczyzn w tym obszarze wzrosła o 10,8 proc. od 2011 r. do 8,2 mln w 2021 r.

Eurostat to europejski urząd statystyczny Komisji Europejskiej z siedzibą w Luksemburgu, który zajmuje się sporządzaniem prognoz i analiz dla krajów Wspólnoty.

Źródło: https://300gospodarka.pl/wykres-dnia/coraz-wiecej-kobiet-w-ue-pracuje-w-nauce-i-technologii-liderem-polska-centralna

Pierwsze wydarzenia w ramach tego wydarzenia odbędą się w poniedziałek, 16 maja, ostatnie zaplanowano 20 maja. W programie znalazły się m.in. giełda pracy i spotkania dotyczące aktywizacji zawodowej uchodźców. Przewidziano również videokonferencje, które dotyczyć będą np. dostępnych form podnoszenia kwalifikacji czy trendów na lokalnym rynku pracy i oczekiwań pracodawców.

Obowiązują wcześniejsze zapisy na niektóre spotkania. Szczegółowy program można znaleźć pod LINKIEM.

Źródło: https://tarnow.pl/Dla-mieszkancow/Aktualnosci/Miasto/Europejskie-Dni-Pracodawcow-ZAPISY

Zatrudnianiu osób z niepełnosprawnościami sprzyja z pewnością rozwój technologiczny – mowa nie tylko o lepszym dostępie do sprzętu komputerowego i szybkiego internetu, lecz również o takich innowacjach jak okulary asystujące, specjalne klawiatury czy „tłumacze” języka migowego na dźwięki. Największą barierą pozostają stereotypy i obawa ze strony pracodawców – podkreślali eksperci podczas konferencji Polskiej Organizacji Pracodawców Osób Niepełnosprawnych.

Cel polityk publicznych – aktywizacja
– Chcielibyśmy, żeby rynek pracy w kontekście zatrudniania osób z niepełnosprawnościami za 5–10 lat dogonił choć trochę wskaźniki europejskie. Dziś w Polsce wskaźnik zatrudnienia wynosi nieco powyżej 28 proc., a w niektórych krajach to nawet 50– 60 proc. i na to z zazdrością patrzymy. To jest ogólny cel polityk publicznych w tym zakresie – podkreślił podczas spotkania Przemysław Herman, dyrektor w Departamencie Europejskiego Funduszu Społecznego w Ministerstwie Funduszy i Polityki Regionalnej.

Ile osób z niepełnosprawnościami w Polsce?
W Polsce jest ok. 3 mln osób niepełnosprawnych, czyli takich, które zgodnie z definicją z ustawy o rehabilitacji ukończyły 16 lat i mają orzeczenie o niepełnosprawności. Z raportu Najwyższej Izby Kontroli wynika, że 80 proc. z nich nie pracuje i nie szuka pracy. Mimo znacznych nakładów, m.in. z Funduszu Pracy, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz PFRON, wskaźniki zatrudnienia w tej grupie osób tylko nieznacznie wzrosły w ostatniej dekadzie. Przyczyn takiego stanu rzeczy jest wiele. Raport NIK wskazuje, że główną są ograniczenia związane ze stanem zdrowia i niepełnosprawnością. Poza tym eksperci wymieniają także niskie kompetencje i wykształcenie, a co za tym idzie także niską samoocenę. Zresztą w tym segmencie rynku pracy bariery psychologiczne są szczególnie istotne i dotyczy to zarówno potencjalnych pracowników, jak i pracodawców.

Defaworyzowana grupa
– Nie ma innej grupy tak mocno defaworyzowanej na rynku pracy jak osoby z niepełnosprawnościami – mówi Majka Lipiak, prezeska Fundacji Leżę i Pracuję.

Problemem jest już sam termin „niezdolny do pracy”. Zarówno sami zainteresowani, jak i pracodawcy często mają wątpliwości, czy praca z takim orzeczeniem jest zgodna z prawem. Osoby z niepełnosprawnościami często same o sobie mówią, że nie pracują, bo im nie wolno. Poza tym nie wierzą w to, że dadzą radę pracować i że mają wystarczające kompetencje. Z kolei pracodawcy mają obawy, czy będą potrafili się komunikować z pracownikiem niepełnosprawnym, czy zgra się on z zespołem i jak dostosować miejsce pracy do jego potrzeb. Właśnie niedostosowanie miejsc pracy do potrzeb osób niepełnosprawnych jest kolejnym istotnym problemem rynku. To mogą być m.in. różnego rodzaju bariery architektoniczne i transportowe. Dojazdy do pracy często stanowią wyzwanie dla takich osób, ale tu z pomocą przychodzi upowszechnienie się pracy zdalnej. Dla wielu osób stała się ona jedyną szansą na znalezienie zatrudnienia.

Nowe technologie – nowe szanse
– Nowe technologie sprawiają, że osoby, które parę lat temu nie miały szans na pracę, teraz mogą pracować z domu. Dziś praca zdalna na nikim już nie robi wrażenia, ale jeszcze parę lat temu przeciętna osoba z niepełnosprawnością, nieaktywna zawodowo, która nigdy nie pracowała, nie miała co szukać pracy na Pracuj.pl czy innych portalach z ofertami pracy – mówi Majka Lipiak.

– Pandemia w pewnym stopniu przerzuciła nas wszystkich na stronę osób z niepełnosprawnościami. Pewnego dnia wszyscy zaczęliśmy pracować z domów, z różnymi problemami, ale wszyscy byliśmy w tej samej sytuacji. Sami sobie udowodniliśmy, że można tak pracować – podkreśla Ryszard Hordyński, dyrektor ds. strategii i komunikacji w Huawei Polska. – Problem w tym, że legislacja nie nadąża za technologią i jest to dyplomatyczne stwierdzenie. Jeśli będą odpowiednie ramy prawne, technologicznie nie ma żadnych barier, żeby osoby z niepełnosprawnościami mogły pracować zdalnie, oczywiście w miarę swoich kompetencji.

Umiejętności cyfrowe – niezbędne?
Jak podkreśla, dziś często do zatrudnienia osoby z niepełnosprawnościami o ograniczonej mobilności wystarczy sprzęt komputerowy i szybkie łącze internetowe w domu, plus kompetencje do ich obsługi. Umiejętności cyfrowe mogą stanowić pewien problem, ale na ich podnoszeniu skupia się wiele programów pomocowych. Również sprzęt IT jest coraz częściej wyposażony w rozwiązania, które ułatwiają obsługę przez osoby z różnymi niepełnosprawnościami. Co więcej, dzięki różnego rodzaju innowacjom pracę mogą podejmować nawet osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności fizycznej, również zupełnie unieruchomione.

– W naszym zespole jest Krzysztof, który rusza tylko głową. To były pracownik kopalni, który jest u nas pracownikiem administracyjnym. Korzysta z okularów z technologią asystującą, za pomocą której steruje wzrokiem kursorem po ekranie, wybierając na klawiaturze na ekranie, a w zębach ma gryzak, którym „klika”, czyli który mu służy za myszkę. Okulary te kosztują 600 dol., z cłem to 3 tys. zł. To nieduże pieniądze w porównaniu do możliwości, jakie dają – mówi Majka Lipiak.

Innowacyjne projekty
Jak podkreśla Ryszard Hordyński, tego typu innowacyjnych projektów jest bardzo dużo, o czym może świadczyć ubiegłoroczna edycja konkursu Huawei Startup Challenge, która skupiała się na technologiach przeciwdziałającym wykluczeniom i służącym wyrównywaniu szans. Do konkursu wpłynęło 250 zgłoszeń. Na podium stanął start-up Wheelstair, który opracował rozwiązanie umożliwiające osobom na wózkach inwalidzkich samodzielne pokonywanie schodów. Dzięki temu nawet 570 tys. osób może być włączonych w życie społeczne w większym wymiarze. Druga nagroda trafiła do Associated Apps i jego wirtualnego asystenta głosowego, który nawiguje osoby niewidome i niedowidzące wewnątrz budynków użyteczności publicznej, np. w urzędach, biurowcach, centrach handlowych czy na lotniskach. Trzecim laureatem został start-up Parrot One i jego innowacyjna klawiatura, która wspiera pracę i komunikację osób z zaburzeniami funkcjonowania mięśni rąk.

– Zgłoszenia 250 start-upów pokazują, że te rozwiązania już są dostępne, a bariery są tylko w naszych głowach. Trzeba te pomysły wziąć i wdrożyć, tylko biurokracja i silosowość administracji często dziś ten proces spowalnia – mówi przedstawiciel Huawei Polska.

Szansa na wyrównanie możliwości na rynku pracy
Eksperci podkreślają, że nowe technologie są szansą na wyrównanie możliwości na rynku pracy, chociaż wiele zależy od otwartości pracodawców i ich świadomości na temat potencjału zawodowego osób niepełnosprawnych.

– Dzisiaj mamy brak rąk do pracy, a pracodawcy nie sięgają z jakichś powodów po zasób osób niepełnosprawnych, które mogą pracować. Jest to duży zasób, do którego pracodawcy mogą sięgnąć. Jeżeli pokażemy produktywność tych osób, to powinno przełamywać bariery pracodawców – ocenia Przemysław Herman.

Nowe technologie to obok zwiększania świadomości pracodawców czy podnoszenia kompetencji cyfrowych jeden z elementów, które mają pomóc w osiągnięciu celów przyjętych w rządowej „Strategii na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami 2021–2030”. Dokument zakłada, że wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym wzrośnie z ok. 26 proc. w 2018 roku do 40 proc. w 2030 roku, a współczynnik ich aktywności zawodowej – z ok. 28 proc. do 45 proc. Pełnomocnik Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych zapowiedział także opracowanie narodowego programu zatrudnienia tej grupy osób.

Dyskusja „Rozwój technologii a rynek pracy osób z niepełnosprawnościami” była pierwszym spotkaniem w ramach cyklu „Zatrudniam, bo warto, pracuję, bo warto” organizowanym przez Polską Organizację Pracodawców Osób Niepełnosprawnych.

Źródło: https://popon.pl/aktywizacja-osob-z-niepelnosprawnosciami-poprzez-rozwoj-technologii/

Ten cel – zmotywowanie siebie i zaktywizowanie się w ważnym obszarze życia społecznego – stanowi pierwszy z sukcesów dla każdej osoby, która z różnych względów pozostaje bierna i nie ma satysfakcji ze swojej aktualnej sytuacji życiowej.

Certyfikat potwierdzający aktywne poszukiwanie nowych umiejętności dla wielu osób jest pierwszym krokiem do realizacji nowego projektu, wdrożenia swojego pomysłu czy zainspirowania otoczenia do działania. Dlatego tak ważne jest, aby działać i być konsekwentnym

– mówi Sebastian Mackiewicz, koordynator Programu

Aby zdobyć Certyfikat Programu Akademii Rozwoju, wystarczy zarejestrować się w Programie, a następnie zalogować na platformę szkoleniową i wziąć udział we wszystkich warsztatach obowiązkowych oferowanych w ramach Programu. Warsztaty są bezpłatne i odbywają się online. Ich tematyka obejmuje edycję stron www, obsługę i tworzenie chatbotów, programowanie, prowadzenie działalności gospodarczej oraz wykorzystanie myślenia projektowego we własnych projektach społecznych i zawodowych.

Każda uczestniczka może wziąć udział w spotkaniach społeczności Akademii z ekspertkami różnych obszarów rynku pracy – dotychczas odbyło się już 6 spotkań, podczas których przedstawicielki Partnerów programu zachęcały do korzystania z platform rekrutacyjnych dla kobiet, takich jak HerImpact czy Talenti.pl, prezentowały ofertę dofinansowań PARP dla działalności gospodarczej, czy uczyły całkiem nowych umiejętności – na przykład programowania w języku c.

Dołączając do społeczności Akademii Rozwoju, uczestniczki na każdym kroku są też zachęcane do realizacji dodatkowych kursów i szkoleń z tematyki obejmującej ich pasje czy plany zawodowe. Dotychczas Panie wybierały bardzo różnorodne kursy, zarówno spośród oferty Partnerów Programu, np. startup.pfr.pl, jak i spoza niego. Łącznie nowe kursy, dzięki inspiracji Akademii zrealizowało już ponad 120 kobiet.

Akademia Rozwoju daje uczestniczkom możliwość wyboru własnej ścieżki, ale jednocześnie umożliwia zrobienie pierwszego kroku – zdobycie Certyfikatu, który warto pokazać potencjalnym pracodawcom czy kontrahentom. 

Zawsze zachęcamy do umieszczania Certyfikatu w social mediach, szczególnie na platformach, na których budowana jest marka osobista i sieć kontaktów

– dodaje Sebastian Mackiewicz.

Potwierdzenie aktywności może być nowym początkiem, ważnym potwierdzeniem dla siebie samej i dla otoczenia, że jest się na ten nowy początek gotowym. Dlatego warto skorzystać z oferty edukacyjnej Akademii Rozwoju i po zakończeniu kursów pochwalić się zdobytym Certyfikatem.

Źródło: https://fundacjapfr.pl/aktualnosci-fundacja/zdobadz-certyfikat-akademii-rozwoju-i-chwal-sie-kompetencjami.html?_ga=2.229582932.976669165.1652076582-1164572081.1638351289